به مقوله شهيد، شهادت و شهادت طلبي در اسلام ناب محمدي(ص) اهميت بسياري داده شده است. شهيد و شهادت داراي جايگاه ويژه اي نزد خداوند مي باشند و شهادت به عنوان مهمترين اعمال و بالاترين مراحل تكامل عملي، معرفي گرديده است. پيامبر اكرم (ص) مي فرمايند: "بالاتر از هر نيكوكاري، نيكوكاري ديگري است، تا آن گاه كه مرد در راه خدا شهيد شود، همين كه در راه خدا شهيد شد بالاتر از آن نيكوكاري نيست."(1)

  حجة الاسلام و المسلمين آقاي صادقي واعظ، که يکي از ارادتمندان خاندان عصمت و طهارت در حوزه‏ي علميه قم مي‏باشند نقل کردند: يکي از سالها در تهران منبر مي‏رفتم، روز تاسوعا بود، سوار تاکسي شدم که به طرف مسجد آيت الله ا... زاده مرحوم حاج سيد احمد بروجردي (قدس سره) بروم، مسير حرکت از ميدان شهدا به طرف صددستگاه بود، در مسير به ترافيک برخورديم که از رفت و آمد هيئتها ايجاد شده بود، راننده گفت:

  وقتي تابلوي «بيمه با حضرت ابوالفضل العباس» عليه‏السلام را بر روي کاميونها و غير مي‏ديد ترديد مي‏کرد که آيا بيمه با حضرت ابوالفضل العباس عليه‏السلام مدرکي دارد يا نه؟ صحيح است يا خير؟  در همين افکار به سر مي‏برد تا شبي در عالم مکاشفه بين خواب و بيداري مي‏بيند که در صحرائي قرار گرفته که انساني ديده نمي‏شود و يک گوسفند در ميان جمعي گرگها محاصره شده و گرگها مشغول خوردن آن هستند، در حالي که

  جناب آقاي سيد رضا رضايي گفتند:  يک نفر ارمني به نام لاهوتي در تهران بود که 3 عدد ماشين ليلانداف داشت و جلوي هر کدام از ماشينها نوشته بود: شرکت با ابوالفضل العباس عليه‏السلام. در يکي از مسافرتها من با او هم سرويس بودم.  پرسيدم علت چيست که شما خود را در اين ماشينها با حضرت قمر منير بني‏هاشم عليه‏السلام شرکت کرده‏ايد؟ گفت: من در سال 1319 شمسي با ماشين کرام که تازه به ايران آمده بود، عازم

  جناب آقاي غروي فرمودند: من با عده‏اي از رفقا با ماشين خود از قم عازم تهران بودم. در بين راه با يک ماشين روبرو شدم که با سرعت تمام از سمت مقابل مي‏آمد. وضع خطرناکي بود، اگر مستقيم مي‏رفتم خطر داشت و اگر توقف هم مي‏کردم باز خطر تصادف وجود داشت.     لذا ماشين را به طرف راست جاده منحرف کرده، به سمت بيابان کشيدم.  در اين اثناء به ياد توسل مادرم به حضرت اباالفضل العباس قمر

  در سالهايي که وسايل نقليه‏ي کارواني مسافرتي (اتوبوس) تازه فراهم آمده بود، يک روز در نزديک منجيل گيلان بر اثر لغزشي، اتومبيل از جاده منحرف شده و در معرض سقوط به داخل دره قرار مي‏گيرد. از قضا يک روضه خوان پيرمرد و لاغر اندام به نام حاج سيد مرتضي کسائي نيز در آن اتوبوس حضور داشته است. وي که در صندلي رديف اول نشسته بود و مرگ همگان را به چشم مي‏ديد فرياد مي‏کشد، يا

  حجة الاسلام والمسلمين آقاي شيخ علي قرني گلپايگاني صاحب تأليفات کثيره، در کتاب منهاج البيان علي نهج الأخبار و القرآن (ص 24 - 25) آورده است:  يکي از رانندگان اتوبوس شهرستان قم نقل کرد در ايامي که راه عتبات و عاليات باز بود من مرتباً مسافر از قم به کاظمين مي‏بردم و از آنجا مسافر به قم مي‏رسانيدم در يک نوبت که از آنجا مسافر زده بودم و مي‏آمدم به گردنه‏ي پاطاق که نسبتا گردنه‏ي سختي

  جناب آقاي حاج ابوالحسن شکري در تاريخ 18 صفر الخير 1418 هجري قمري از حاج رضا نظري کهکي نقل کرده است: که گفت:  بين اراک و بروجرد گردنه‏اي وجود دارد که به نام گردنه‏ي زاليان معروف است. روزي ديدم يک تريلي 24 تن آهن بار کرده و در قسمت شيب جاده، وسط راه ايستاده است راننده هم يک ارمني بود که او را مي‏شناختم. به وي گفتم: موسيو، از وسط جاده کنار برو، چرا اينجا ايستاده‏اي؟!

  حجة الاسلام واعظي، سرپرست اعزام مبلغ گفت:  در يکي از سالها دهه‏ي عاشورا براي تبليغ به اهواز رفته بودم بعدازظهر عاشورا به منزل مرحوم آيت الله بهبهاني رفتم و در آنجا يک نفر خدمت آقا آمد و گفت: من مي‏خواهم مسلمان بشوم، آقا از او  پرسيد: دين تو چيست؟ و چرا مي‏خواهي مسلمان بشوي؟ گفت: دين من مسيحي، و شغلم راننده‏ي تريلي است. امروز صبح از خرمشهر، تيرآهن بار زده بودم و عازم تهران بودم به

  حجة الاسلام و المسلمين جناب آقاي سيد جعفر طباطبائي شند آبادي فرمودند:  در ماه مبارک رمضان سال 72 شمسي، در يکي از قراي جاده قزوين - رشت، که به گردنه‏ي کوهين معروف است، مشغول تبليغ بودم يکي از اهالي آنجا، به نام حاج تقي غفوري، نقل کردند: در اواخر سلطنت پهلوي (که وسايل حمل و نقل بين شهرها، منحصر به ارابه بود که به اسب مي‏بستند) از شهرستان ابهر به زنجان گندم بار کرديم و از

  حجة الاسلام و المسلمين جناب آقاي حاج شيخ اسد الله اسماعيليان (ره) نقل کردند:  به اتفاق شيخي، از نجف اشرف به کربلاي معلي رفتم وسيله‏ي حرکت ماشينهايي بود که زوار را پس از زيارت به جاي اول بر مي‏گرداندند، وقتي وارد کربلا شديم شيخ گفت: من به زيارت حضرت امام حسين عليه‏السلام مي‏روم، و اما به زيارت حضرت اباالفضل عليه‏السلام وقت نمي‏رسد، شد شد نشد هم نشد چون آن حضرت که امام نيست.     زماني که وي از

  حجة الاسلام و المسلمين آقاي حاج سيد محمد محدث اشکوري در شب سوم ذي القعدة الحرام 1414 هـ ق نقل کرد که:  در سال 1347 شمسي در مسجد کاسه فروشان رشت در خدمت آيت الله آقاي حاج سيد محمود ضيابري «قدس سره» بودم. شخصي به محضر آقاي ضيابري آمد و گفت: من ارمني هستم و خدمت شما آمده‏ام که مسلمان بشوم اسم من را هم مي‏خواهم ابوالفضل بگذاريد آقا فرمودند: به چه سبب اين اسم را

  حجة الاسلام و المسلمين آقاي سيد فخر الدين عمادي از حوزه علميه قم مرقوم داشته‏اند:  اين جانب زماني که ضريح حضرت اباالفضل عليه‏السلام را در اصفهان مي‏ساختند و مردم هر کدام به نوبه خود کمک مي‏کردند شنيدم: يک حاجي از اهل تهران با همسرش، به عنوان کمک به ضريح آن حضرت ماشين سواري دربستي را کرايه مي‏کنند که به اصفهان بروند. در بين راه راننده ماشين از توي آينه چشمش تصادفا به جواهرات گردن زن حاجي،

  حجة الاسلام و المسلمين جناب آقاي سيد محمود حسني طباطبائي بروجردي مي‏نويسد: از راننده‏اي شنيدم. او مي‏گفت: يکي از شبها که از جاده هراز عازم شمال بودم هنگامي که اتوبوس را از گردنه‏اي بالا مي‏بردم، ناخودآگاه خوابم برد. وضع جاده، به اين ترتيب بود که بعد از صعود بر بالاي گردنه جاده شيب پيدا مي‏کرد و درست مقابل سرازيري گردنه، دره‏ي بسيار گودي وجود داشت که بايد وسيله‏ي نقليه‏اي که از بلندي سرازير مي‏شد، در انتهاي

  حجة الاسلام و المسلمين آقاي حاج شيخ محصل يزدي صاحب مجله‏ي معارف جعفري فرمودند: چند نفر از مهريز يزد براي تقسيم ارث پدر پيش من آمدند يکي از اين وراث که زن بود به برادرها گفت: حضرت عباسي، به همديگر خيانت نکنيد!     يکي از برادرها زبان به گستاخي گشود با کمال بي شرمي گفت: اگر حضرت اباالفضل العباس عليه‏السلام قدرت داشت دست خودش را حفظ مي‏کرد! ديري نگذشت که اين فرد گستاخ تصادف کرد و دست

جناب حجة الاسلام آقاي سيد محمد موسوي زنجاني در روز 14 ماه صفر المظفر سال 1413 هـ ق، به نقل از دو نفر جوان، گفت:  شخصي به نام دکتر محمد...، که مدت سي سال است در آمريکا زندگي مي‏کند، دو هفته پيش به تهران آمده گوسفندي را به نام حضرت ابوالفضل عليه‏السلام قرباني نمود و گوشت آن را بين شيعيان تقسيم کرد و مجددا به آمريکا برگشت. از دکتر پرسيدند: شما که اين مدت طولاني در

  جناب آقاي حاج ابوالحسن شريفي از کرج مرقوم داشته‏اند: حادثه‏اي چند سال قبل در تهران رخ داده است که شرح آن را ذيلا مي‏خوانيد: در تهران ميدان قزوين، خيابان جمشيد (که در آن زمان محل فساد بود) يک مغازه‏ي مشروب فروشي وجود داشت که صاحب آن يک نفر ارمني بود و آن مغازه پاتوق راننده‏هاي تريلي (تريلر) و باري و غيره به شمار مي‏رفت، مرد ارمني، که صاحب مغازه بود روي  ارادتي که به حضرت اباالفضل

  اين جانب سيد صادق شفائي زاده، تابستان 1372 ش به اتفاق فرزندم سيد جعفر و يکي از همشيره زادگان و نيز يکي از دوستان، در صدد برآمديم با ماشين سواري اخوالزوجه از قم براي پابوسي حضرت ثامن الحجج عليه آلاف التحية و الثناء به مشهد مقدس مشرف شويم عصر جمعه تقريبا يکي دو ساعت به غروب، حرکت کرديم. بعد از باجه‏ي اخذ عوارض قم به برادر خانمم گفتم: از آنجا که رانندگي در اتوبان آسان

  حجة الاسلام و المسلمين آقاي شيخ عبدالرحمان بخشايشي در تاريخ 24 ذي‏القعده 1414 از مرحوم آيت الله آقاي حاج سيد جعفر شاهرودي نقل کرد که ايشان فرمودند:  شخصي مسيحي نزد من آمد تا مسلمان بشود علت مسلمان شدن را از ايشان جويا شدم گفت: ماشين تريلي داشتم که در گردنه‏ي اسد آباد همدان در معرض سقوط به دره قرار گرفت در حالي که شب بود و سرماي زمستان هم همه جا را فرا گرفته بود اسم

  جناب آقاي حاج مهدي اخروي، که از بازاريان محترم و معتمد شهرستان خوي مي‏باشد و الحمدلله فعلا در حال حيات است نقل مي‏کند. قبل از احداث جاده‏ي جديد، روزي از شهرستان اروميه مي‏آمديم، بالاي گردنه قوشچي به عده‏اي از همشهريان خود برخورد کرديم که سخت وحشت زده بودند، در ميان آنها يک نفر از آقايان محترم رياضي بود تا مرا ديد آمد و دستم را گرفته و گفت: آقاي اخروي، بيا کرامت حضرت ابوالفضل عليه‏السلام را